در تاریخ ایران زمین بانوانی که با اقدامات خود دست به ساختارشکنی زده و پذیرش فرهنگ جدیدی را پی ریزی کرده اند، کم نیستند.
در تاریخ ایران زمین بانوانی که با اقدامات خود دست به ساختارشکنی زده و پذیرش فرهنگ جدیدی را پی ریزی کرده اند، کم نیستند.
سیمین دانشور، زاده هشتم اردیبهشت ماه ۱۳۰۰ در شیراز، نویسنده و مترجم ایرانی و همسر جلال آل‌احمد بود. وی نخستین زن ایرانی بود که به صورتی حرفه‌ای در زبان فارسی داستان نوشت. مهم‌ترین اثر او رمان “سووشون” است که نثری ساده دارد و به ۱۷ زبان در دنیا ترجمه شده‌است. “سووشون” از جمله پرفروش‌ترین آثار ادبیات داستانی در ایران به‌شمار می‌رود. دانشور، نخستین رئیس کانون نویسندگان ایران نیز بوده است.
سیمین دانشور در دوره‌ای داستان‌نویسی را آغاز کرد که حضور زن به عنوان نویسنده، خرق عادت محسوب می شد و چه آرزویی بهتر از اینکه به وسیله نوشتن با اجتماع وارد تعامل شد و موجودیت خود را ثابت کرد. تا پیش از او، نویسندگی و غرق شدن در میان واژه های ادبی، شاید آرزوی بسیاری از بانوان بود.
به طور کلی سیمین دانشور در آثار خود به مشکل هویت و جایگاه زن ایرانی در مرحله‌ای از تغییرات اجتماعی در روند تند زندگی پرداخت و از آنجا که زبان زنانه با ظرافت و احساسات همراه است، راه خود را در دل جامعه ایرانی باز کرد.
شاید بتوان دلیل دستیابی به ادبیات غنی در فرهنگ و هنر معاصر کشور را، شهامت این بانوی فرهیخته در تلاش برای اثبات توانایی نویسندگی یک بانو ایرانی دانست.
در عصر حاضر، بانوان نویسنده از فرصت ایجاد شده در عرصه فرهنگ و هنر نهایت استفاده را برده و هر روز بر لیست نویسندگان بانو در کشور افزوده می شود. قلم زنانه، با ریزبینی و توجه به جزییات جامعه، روابط موجود در آن را مورد کنکاش قرار داده و آثاری ارزشمند خلق می نماید.
سیمین دانشور پس از یک دوره بیماری آنفلوآنزا، عصر روز ۱۸ اسفند ۱۳۹۰ در ۹۰ سالگی در خانه‌اش در تهران درگذشت.
یادش گرامی
معصومه مشار/ساحل قشم
